Over dyslexie
Wat is dyslexie?
Er zijn mooie wetenschappelijke definities voor dyslexie. Uitgaande van de publicaties hierover kan worden gezegd dat een dyslecticus altijd problemen heeft met:
- De verwerking van de lettertekens en de klanken.
- Het vergroten (leren) van ‘droge’ feitenkennis.
- Het geautomatiseerd toepassen van die kennis bij schriftelijke en mondelinge taken. Vaak ook bij hoofdrekenen.
- Het tempo.
- De complexe taken.
- De concentratie bij schriftelijke en/of mondelinge taken.
Eigen materiaal, FIK-2
Het FIK-2 principe en de bijbehorende materialen werden vanaf 1993 op basis van de wetenschappelijke, leertheoretische inzichten ontwikkeld door Sytske Aukes en Simon Eg. Zij hebben materialen ontwikkeld voor signalering, onderzoek en behandeling voor jonge kinderen (kleuters) tot en met leerlingen in de brugklassen van het voortgezet onderwijs. Deze ideeën worden nog steeds verder ontwikkeld door EGES, dyslexiezorg. Alle materialen zijn in hun nieuwste versie nog steeds te verkrijgen. Bij het ontdekken, onderzoeken en behandelen van dyslexie wordt, vanuit het FIK-2 principe gekeken naar de volgende vijf gebieden: (F) fonologische verwerking, (I) intelligentie, (K) kennisverwerving, (T) toepassen van kennis en de (W) werkhouding. De problemen met de fonologische verwerking (F) worden sinds de landelijke ontwikkkeling (rond 2000) ook landelijk als kernprobleem van dyslexie gezien.
Wetenschap
De principes van wetenschapper Maureen Lovett vormden rond 1990 de basis van de FIK-2-materialen voor herkenning, diagnosticering en behandeling van dyslexie. De effectieve en leerstrategische aanpak van de Canadese programma’s voor zwakke lezers en spellers zijn door de medewerkers van EGES vertaald naar de Nederlandse onderwijssituatie. Hieronder vindt u vertaalde samenvattingen van wetenschappelijke kennis waar wij onze aanpak op baseren.